Coulter Catherine 01 MĹoda pani Sherbrooke

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wygląda jak uosobieni ofiary. Ale była tu i wyglądała na zdecydowaną. Musiał przyznać, że nie jest
tchórzliwa. A jaka? Co jest w stanie zrobić dla swojego ojca?
�� Kto ci kazał tak zrobić?
�� Ryder.
�� Kochany braciszek. Uwielbia się wtrącać, niech go diabli, taka już jego natura.
�� Ale nie miał czasu, żeby mi powiedzieć jak, to znaczy jak cię uwieść. Jestem twoją żoną,
milordzie, chcę stać się twoją żoną, chcę spać w twoim łożu, aż pocznę dziecko. Nie chcesz dziedzica?
Czy to nie dlatego wziąłeś żonę?
�� Dlatego, ale ty nie jesteś tą żoną, o którą mi chodziło. Znudziło mi się powtarzanie w kółko tego
samego.
�� Dam ci dziedzica. Jestem młoda i zdrowa, mogę ci dać cały tuzin dziedziców.
�� W życiu nie słyszałem, żeby kobieta proponowała mężczyznie, że zostanie jego klaczą
rozpłodową. Dlaczego, Alexandra? Jeszcze jedna umowa z łajdakiem tatusiem?
�Do diabła, cholera jasna. Idz spać. Jesteś małą dziewczynką, dziewicą. Nie mam ochoty nic ci
pokazywać ani zabierać twojego dziewictwa. Jestem zmęczony. Odejdz.
�Alex schyliła się, ujęła brzeg koszuli i ściągnęła przez głowę. Rzuciła ją na podłogę. Stanęła przed
nim całkiem naga, z rękami przyciśniętymi do boków i głową uniesioną do góry. Patrzyła prosto w
Generated by Foxit PDF Creator � Foxit Software
http://www.foxitsoftware.com For evaluation only.
oczy swojego męża.
�Douglasa zmroziło. Otworzył usta, zamknął je. Wpatrywał się w żonę. Nie miał pojęcia, że jest tak
dobrze zbudowana. Jej piersi... dobry Boże, nie przypuszczał, że...
�� Dlaczego bandażujesz piersi?
�� Niania mówiła, że są za duże, że chłopcy gapią się na nie i mówią brzydkie rzeczy. Wydawało
im się, że skoro mam duże piersi, to nie jestem damą. Niania nauczyła mnie, jak mam je bandażować.
�� Twoja niania to głupia stara prukwa. Takie piersi to skarb. Nie bandażuj ich. Skoro już wiem, co
masz, chcę je zobaczyć.
�� Przecież widzisz.
�� Tego ranka, kiedy jezdziliśmy konno, nie domyśliłbym się, że jesteś tak hojnie obdarowana przez
naturę.
�- Nie.
�Zamilkł. Patrzył na jej piersi, sterczące i bardzo pełne, tak białe jak brzuch. Nie zmieściłby ich w
dłoniach. Palce go świerzbiły, a dłonie zrobiły się gorące.
�Nie wiedziała, jaka będzie jego reakcja, ale ta rozmowa o piersiach, obojętna jak wymiana nic nie
znaczących uwag o pogodzie, była dla niej okropna. Podniósł rękę, potem ją opuścił. Wciąż na nią
patrzył, a oczy mu jeszcze pociemniały. Zmusiła się, żeby stać bez ruchu.
�- Różowy bardzo pasuje do rudego. Przez włosy prześwituje twoja różowa brodawka.
�Chciała zwinąć się w kłębuszek i uciec stąd. Ale nawet się nie poruszyła. Cała jej przyszłość była w
tym pokoju, rozstrzygała się w tej jednej krótkiej chwili. Ten mężczyzna to jej mąż, do którego należy
bardziej niż należała do kogokolwiek przedtem.
�Douglas usiłował zachować zblazowaną pozę. Miał doświadczenie z kobietami, przebierał w nich i
wybierał, zawsze potrafił zachować spokój. Nie na darmo Ryder nazywał go zimną rybą, wszak
potrafił się kontrolować. Ale nie teraz. Oprócz najpiękniejszych piersi, jakie kiedykolwiek widział,
piersi niemal za dużych przy szczupłej sylwetce, miała wąską talię, płaski brzuch i miękkie łono. Jej
długie nogi były pięknie zaokrąglone, a tuż pod pępkiem miała pieprzyk. Wyglądała przepięknie,
wcale nie jak mała dziewczynka. Stała wyprostowana i nawet wysoka, chociaż wiedział, że jest
nieduża. Znowu ten kij. Chciał ją poprosić, żeby się odwróciła, żeby mógł zobaczyć jej plecy i
pośladki.
�Boże! Co robić?
�- Podejdz - powiedział, zanim zdążył się nad tym zastanowić i rozsunął nogi.
�Stała między jego nogami, cicha i milcząca, z rękami nadal przyciśniętymi do boków. Nie dotknął
jej, patrzył tylko i patrzył, teraz na brzuch. Więcej już nie mogła znieść, nawet ona sama nigdy nie
patrzyła na swoje ciało tak, jak teraz ten mężczyzna.
�Po kilku minutach, które trwały całą wieczność, Douglas uniósł głowę i spojrzał w jej twarz.
�- Zadowoliłaś mnie. Twoje kobiece atrybuty podobają mi się. Czy możesz rozszerzyć nogi, żebym [ Pobierz całość w formacie PDF ]