[ Pobierz całość w formacie PDF ]
mieszkają. Nikt też nie słyszał o takich. Chce pan powiedzieć zawołałem zdumiony że ta niemrawa, słaba babina wyskoczyła w biegu z dorożki, tak że ani pan, ani stangret tego nie zauważyli?! Babina... niech ją diabli! ostro uciął Holmes. To z nas raczej stare baby, że pozwolili- śmy się tak nabrać. To musiał być młody, żwawy mężczyzna, no i wspaniały aktor. Cudownie się ucharakteryzował. Bez wątpienia domyślił się, że ktoś jest na jego tropie i użył fortelu, by się wymknąć. Wynika z tego, że człowiek, którego szukamy, wcale nie jest taki samotny, jak przypuszczałem. Ma przyjaciół gotowych dla niego nadstawić karku. Doktorze, sprawia pan wrażenie zupełnie wyczerpanego. Niech pan posłucha mojej rady i położy się. Istotnie czułem się bardzo zmęczony, toteż usłuchałem go bez słowa. Holmes został przy ogniu tlejącym na kominku i długo jeszcze słyszałem melancholijne kwilenie skrzypiec. Wie- działem, że ciągle rozmyśla nad dziwną zagadką, którą postanowił sobie rozwiązać za wszel- ką cenę. 29 VI. Tobiasz Gregson pokazuje, co umie Nazajutrz gazety pełne były opisów Brixtońskiej tajemnicy , jak nazwały morderstwo przy Brixton Road. Wszystkie zamieszczały szczegółowe sprawozdanie, a niektóre nadto po- święciły tej sprawie wstępne artykuły. Kilka wiadomości było dla mnie zupełnie nowych. W moim brulionie zachowały się jeszcze niektóre wycinki i streszczenia tych artykułów. Oto parę z nich: Daily Telegraph zauważa, że w historii zbrodni rzadko zdarzały się tragedie o tak zagad- kowych rysach. Niemieckie nazwisko ofiary, zupełny brak wyraznych motywów, budzący grozę napis na ścianie wszystko to wskazuje na udział w niej politycznych uchodzców i rewolucjonistów. Socjaliści są dość silni w Ameryce. Niewątpliwie zmarły przekroczył ich niepisane prawa i dopadli go wreszcie. Z lekka nawiązując do Fehmgericht11, Aqua Tofany12, Karbonariuszów13, do markizy de Brinvilliers14, do teorii Darwina i Malthusa, do morderców z Ratcliff Hogway, autor artykułu kończy ostrzeżeniem pod adresem rządu i apelem do zwra- cania baczniejszej uwagi na działalność obcokrajowców w Anglii. Standard rozpoczął od stwierdzenia, że podobne przestępstwa, stanowiące pogwałcenie wszelkiego prawa, zwykle wydarzają się za rządu liberałów. Rodzą się one we wzburzonych umysłach mas i wynikają ze stałego upadku wszelkich autorytetów. Zamordowany był ame- rykańskim obywatelem, od paru tygodni mieszkającym w stolicy. Zatrzymał się w pensjona- cie pani Charpantier na Torquay Terrace, Camberwell. W podróży towarzyszył mu prywatny sekretarz, Józef Stangerson. We wtorek, czwartego, obaj pożegnali się z gospodynią i odje- chali na dworzec Euston z jawnym zamiarem złapania ekspresu liverpoolskiego. Widziano ich razem na peronie. Pózniej słuch o nich zaginął, aż do czasu znalezienia ciała Drebbera w pustym domu na Brixton Road, o wiele mil od Euston. Ciągle jednak pozostaje tajemnicą, jak Drebber się tam dostał i jak doszło do zabójstwa. Nic zupełnie nie wiadomo o losie Stanger- sona. Z radością dowiadujemy się podawało pismo że tę sprawę powierzono panom Le- strade i Gregsonowi ze Scotland Yardu, i ufamy, iż ci dobrze znani detektywi szybko wyja- śnią tajemnicę . Daily News sugeruje, że niewątpliwie mamy do czynienia ze zbrodnią polityczną. De- spotyzm i nienawiść do liberalizmu, przejawiane przez rządy kontynentalnych państw euro- pejskich, przygnały do Anglii pewną grupę ludzi, którzy mogliby być doskonałymi obywate- lami, gdyby przeżycia nie uczyniły z nich ludzi zgorzkniałych. Ci ludzie rządzą się surowym kodeksem honoru, a najmniejsze przekroczenie jego kanonów karzą śmiercią. Za wszelką cenę trzeba odszukać sekretarza Stangersona i dowiedzieć się kilku szczegółów z życia zmarłego. Zrobiono wielki krok naprzód, ustalając, gdzie zmarły mieszkał. Zawdzięczamy to całkowicie czujności i energii pana Gregsona ze Scotland Yardu . Sherlock Holmes, z którym wspólnie przy śniadaniu przeczytałem te artykuły, szczerze się nimi ubawił. 11 Fehmgericht (Vehmgericht) obok sądów urzędowych istniały w Niemczech sądy Fehmgericht, które powo- ływane były wtedy, kiedy zawodziła praworządność. Najbardziej rozwinęła się ich działalność w XIV i XV w. Początkowo były jawne, pózniej tajne. 12 Aqua Tofana (woda Tofany) trujący płyn, rzekomo wynaleziony przez Sycyliankę Tofanę. Miała ona skry- [ Pobierz całość w formacie PDF ] |