Hakan Nesser Kobieta ze znamieniem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

lub wychodził. No ale to byłoby dość ryzykowne, a więc mało
prawdopodobne rozwiązanie, deBries i Reinhart byli co do tego
zgodni.
Oczywiście nie wiedzieli, co zabójca robił pózniej, ale kiedy
około dwunastej Maasleitner wrócił do domu po popijawie z
Faringerem, sprawca nie czekał zbyt długo z naciśnięciem spustu.
Wszystko wskazywało na to, że Maasleitner był w domu zaledwie od
paru minut, kiedy rozległ się dzwonek do drzwi.
A potem padły cztery strzały. Dwa w pierś, dwa w krocze. Tak
samo jak za pierwszym razem. Sprawca zamknął drzwi i zniknął.
%7ładnych świadków. A niech to, pomyślał Reinhart i wzdrygnął się.
Oto jak łatwo można kogoś zamordować.
Wyciągnął rękę, żeby zgasić światło, i w tym momencie
przypomniał sobie, że jest jednak kilka wątków, których mogą się
chwycić. Dwóch lokatorów z klatki było w domu w noc zabójstwa,
ale akurat nie udało ich się złapać w czasie przesłuchań.
Co więcej, jeden z nich, niejaki Malgre, mieszkał przez ścianę z
Maasleitnerem. Z braku lepszych tropów Reinhart największe
nadzieje wiązał właśnie z jutrzejszym przesłuchaniem Malgrego.
Zaplanowali je na godzinę dwunastą, kiedy to Malgre zdąży już
wrócić z konferencji w Aarlach. Przesłuchanie przypadło w udziale
deBriesowi.
Skoro Malgre to typ, który jezdzi po konferencjach, pomyślał
Reinhart, to chyba jego poziom intelektualny jest dość wysoki. Chyba
nie jest pierwszym lepszym przygłupem.
Jednocześnie w głowie zapaliła mu się lampka ostrzegająca przed
tak stereotypowym myśleniem. Jednak w tym momencie zmęczenie
wzięło górę. Reinhart obrócił się na bok i zasnął.
Wskazówki zegara zdążyły już dojść do trzeciej dwanaście. A jak
do tej pory Reinhart nie poświęcił ani sekundy na rozważenie motywu
zbrodni.
Ta kwestia musiała zaczekać do rana.
Dzisiaj pracował. Mózgu zacznie używać jutro.
14
Baushejm leżało o rzut beretem od osiedla, na którym mieszkał
M�nster, tak więc w piątkowy poranek najpierw wybrał się właśnie
tam. Uznał, że jeśli nic z tego spotkania nie wyjdzie, to przynajmniej
zaoszczędzi czas.
Wanda Piirinen, dawniej Maasleitner, miała sporo zajęć była
sekretarką w jednej z renomowanych kancelarii adwokackich i
mimo że zabito jej byłego męża, nie miała zamiaru zwalniać się z
pracy na czas dłuższy niż to konieczne. A za taki uznała pół dnia.
Dzieciom trójce w wieku lat siedemnastu (córka, która znalazła
wczoraj ciało ojca), trzynastu i dziesięciu pozwoliła jednak na długi
weekend. Kiedy więc M�nster wszedł do wysprzątanego szeregowca,
dzieci już nie było. Miały spędzić dwa dni z kuzynami z Dikken,
dokąd zabrała je ze sobą ciotka.
Rozwiedliśmy się osiem lat temu wyjaśniła Wanda Piirinen.
To nie był udany związek, a stosunki między nami po rozwodzie
wcale się nie poprawiły. Właściwie nie czuję żalu, choć wiem, że
powinnam.
No tak, przecież mieli państwo trójkę dzieci powiedział
M�nster, myśląc o dwójce swoich pociech.
Pani Piirinen przytaknęła i dłonią wskazała mu stojący na stoliku
dzbanek z kawą. M�nster sobie nalał.
Tylko z tego powodu utrzymujemy jeszcze kontakty& to
znaczy utrzymywaliśmy.
M�nster wypił łyk kawy i ukradkiem spojrzał znad filiżanki na
panią Piirinen. Kobieta z klasą, co do tego nie było wątpliwości. Miała
około czterdziestu pięciu lat, mimo pory roku była opalona i zadbana.
Ale było w niej też coś hardego, czego nie potrafiła ukryć.
A może wcale nie chce tego ukrywać, pomyślał M�nster. Może
lubi, kiedy inni od razu zauważają jej samodzielność i siłę.
%7łeby przypadkiem mężczyznom nie przyszły do głowy zdrożne
myśli i żeby nie pozwolili sobie na zbyt wiele. Pani Piirinen miała
gęste, popielatoblond włosy splecione w misterny warkocz, a na
twarzy elegancki, acz dyskretny makijaż. M�nster domyślał się, że
poranna toaleta zajmuje jej sporo czasu. Paznokcie miała długie i
zadbane i właściwie trudno było sobie wyobrazić, że ta kobieta sama
zajmuje się trójką dzieci.
Ale taki właśnie wygląd jest pożądany w kancelarii adwokackiej.
Efektywność i umiejętność właściwego spożytkowania sił tworzyły
wokół Wandy Piirinen aurę. M�nster zrozumiał, że ma oto do
czynienia ze zjawiskiem, które Reinhart określał jako nowoczesna
kobieta. A może postnowoczesna?
A zatem? zapytała. M�nster zorientował się, że nieco za
bardzo pogrążył się w rozmyślaniach.
Proszę go opisać.
Rickarda?
Tak.
Otaksowała go wzrokiem.
Wolałabym nie.
Dlaczego?
Bo miałabym o nim do powiedzenia same złe rzeczy. Nie
bardzo mam ochotę zdradzać moje uczucia wobec byłego męża,
którego dopiero co zamordowano. Wybaczy pan.
M�nster pokiwał głową.
Rozumiem. A jak wyglądały jego kontakty z dziećmi? To
znaczy między nim a dziećmi?
yle odpowiedziała po chwili wahania. Z początku mieszkały
u niego od czasu do czasu. Co drugi weekend, czasami w tygodniu. W
końcu żyjemy w tym samym mieście. Wydawało się, że to powinno
się udać, ale po roku stwierdziłam, że najlepiej będzie, jeśli
zamieszkają ze mną na stałe. Potrzebowały jednego domu, nie dwóch.
Czy mąż protestował?
W zasadzie nie. Może trochę dla podtrzymania pozorów. Dla
niego ich obecność w domu była przede wszystkim uciążliwa. On
ma& to znaczy miał takie podejście do większości ludzi.
Co ma pani na myśli?
Przecież pan rozumie. Jeśli zapytacie jego kolegów z pracy,
będziecie mieć jasność. No i jego przyjaciół, jeśli w ogóle jeszcze
jakichś miał.
Z pewnością zapytamy przytaknął M�nster.
Rozejrzał się po nowocześnie urządzonej kuchni. Trudno było [ Pobierz całość w formacie PDF ]